Zapalenie naczyń to grupa chorób, która objawia się stanem zapalnym ścian naczyń. Dotyczyć może każdej części ciała, również nóg i  prowadzić do niedokrwienia tkanek oraz martwicy. Objawy towarzyszące schorzeniu zależą przede wszystkim od rodzaju zaatakowanych naczyń. W leczeniu natomiast stosuje się leki przeciwhistaminowe. Czym jest, jakie są rodzaje i objawy zapalenia naczyń? 

Czym jest zapalenie naczyń? 

Grupa schorzeń, którymi są zapalenia naczyń, posiadają wspólną cechę, dotyczącą stanu zapalnego, który toczy się w okolicach naczyń i prowadzi do niedokrwienia tkanek. Przypadłość dotyczyć może zarówno naczyń żylnych, tętniczych, jak i niekiedy skóry, mięśni, układu nerwowego lub stawów. Wyróżnia się dwa rodzaje zapalenia naczyń: 

• wtórne – występuje w towarzystwie układowych chorób tkanki łącznej, na skutek przyjmowania leków, zachorowania na nowotwory. 
• układowe – nazywane również pierwotnym zapaleniem naczyń, którego czynnik wywołujący chorobę nie jest znany. 

Przyczyny zapalenia naczyń w nogach 

Zapalenie naczyń uznawane jest za chorobę autoimmunologiczną. Opiera się na ataku przez układ odpornościowy w  przypadku nóg tętnic, przyczyniając się do powstania stanu zapalnego i choroby. Ponadto przy wtórnym zapaleniu naczyń, powodem choroby, mogą być: 

• nowotwory, 
• przyjmowane leki,
• substancję chemiczne, 
• krioglobulinemia.

Rodzaj zapalenia naczyń, którym jest choroba Buergera, dotyka często nóg oraz rąk i związana jest z paleniem papierosów i używaniem innych pochodnych tytoniu. 

Zdarzyć się może, że schorzenie występuje również przez inwazję na ściany naczyń przez różne mikroorganizmy, takie jak grzyby, wirusy lub bakterie. 

Objawy zapalenia naczyń nóg

Towarzyszące zapaleniu naczyń objawy stanowią dużą liczbę symptomów, które są zależne od rodzaju schorzenia i zlokalizowania dotkniętego narządu. Wśród najczęściej występujących objawów, wyróżnia się: 

• gorączkę, 
• zmęczenie, 
• rozdrażnienie, 
• wzrost pulsacji, 
• nadmierne pocenie się. 

Schorzenie dotyczące kończyn dolnych obejmować ponadto może objawiający się ból kolan, łydek lub stóp, powodując trudności w poruszaniu się. Wystąpić mogą także plamy na skórze o czerwonym lub fioletowym zabarwieniu. Towarzyszące objawy kliniczne, zależą natomiast od zapalenia:

• dużych naczyń – asymetria ciśnienia tętniczego, chromanie kończyn, rozszerzenie aorty, szmer naczyniowy, osłabienie lub zanik tętna;
• naczyń średniej wielkości – martwica palców, zmiany skórne: wrzodziejące, guzki,  mikrotętniaki czy ogniskowe zapalenie nerwów;
• naczyń małych – pęcherze, pokrzywka, plamica, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicze ziarniaki skóry, wylewy krwawe, zapalenie twardówki lub naczyniówki. 

Zapalenie naczyń – diagnostyka 

Diagnostyka zapalenia naczyń, opiera się na zleconych przez lekarza badaniach. Zwykle zaleca się wykonanie badań, takich jak: 

• morfologia krwi, więcej na temat morfologii Czym jest morfologia krwi?  – Pieprzyki.pl 
• liczba płytek, 
• białko C- reaktywne,
• układ krzepnięcia, 
• parametry wydolności nerek, 
• enzymy wątrobowe, 
• przeciwciała przeciwjądrowe, 
• czynnik reumatyndalny, 
• badanie histologiczne i immunohistochemiczne, 
• ANCA  (autoprzeciwciała przeciwneutrofilowe). 

Leczenie zapalenia naczyń nóg jest także często poprzedzone badaniem tomografii komputerowej, które pomaga w przeglądaniu tętnic. Ponadto zalecenia mogą obejmować także inne badania, takie jak biopsja dotkniętej tkanki. 

Leczenie zapalenia naczyń 

Lekarz prowadzący leczenie zapalenia naczyń, po dokładnej diagnozie i potwierdzeniu schorzenia zaleca dalsze leczenie. Z powodu często występujących zaburzeń autoimmunologicznych, większość z wprowadzanych terapii opiera się przede wszystkim na wprowadzeniu leków immunosupresyjnych. Działają one w sposób zmniejszający odpowiedź immunologiczną oraz kontrolując stan zapalny. 

W ciężkich przypadkach choroby, lekarz może zalecić oczyszczania osocza krwi z występujących kompleksów immunologicznych. Ponadto stosuje się chemioterapię, jak i przeszczep komórek macierzystych. 

Warto pamiętać, że leczenie opiera się na zmniejszeniu reakcji układu immunologicznego. Wiąże się to ze zwiększeniem ryzyka infekcji, dlatego powinno być ściśle kontrolowane przez lekarza specjalistę. 

W przypadku wystąpienia choroby Buergera natomiast nie ma konkretnego leczenia, które odpowiada za wyleczenie osoby chorującej. W tym przypadku stosuje się lekarstwa, które mają na celu poprawę jakości życia i uniknięcia pojawienia się powikłań.